Monitoring zarządzania obszarem Puszczy Boreckiej- spotkanie konsultacyjne, rezultaty i rekomendacje [8 lutego 2016]
[8 lutego 2016]
Dnia 21 stycznia w Centrum Organizacji Pozarządowych w Giżycku, odbyło się spotkanie z adresatami projektu pn. Monitoring zarządzania obszarem Puszczy Boreckiej. W spotkaniu wzięli udział przedstawiciele Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku, Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Olsztynie, Nadleśnictwa Borki oraz Nadleśnictwa Czerwony Dwór. Na spotkaniu zaprezentowano rezultaty realizowanego projektu, w którym przeprowadzono kontrolę społeczną funkcjonowania następujących organów administracji:
-Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie
-Nadleśnictwo Borki
-Nadleśnictwo Czerwony Dwór.
W trakcie realizacji projektu wykryto nieprawidłowości, w tym działania niezgodne z prawem, które wymagają interwencji. Opisano również korzystne rozwiązania oraz dobre praktyki stosowane przez w/w organy. Istotą spotkania były jednak rekomendacje, jakie skierowano wobec monitorowanych organów administracji, których przekazanie było celem nadrzędnym projektu.
Spotkanie rozpoczęło się od krótkiego wstępu, w którym omówiono założenia projektu wraz przyczynami jego powstania i celami, jakie mu przyświecały.
Następnie przystąpiono do prezentacji poszczególnych działań projektu.
Działanie 1. Gatunki ptaków wymagające stref ochronnych oraz martwe drzewa dla ptaków drapieżnych.
Uczestnicy spotkania zostali poinformowani o rezultatach monitoringu zajętości stref ochronnych oraz późnojesiennej inwentaryzacji gniazd następujących gatunków ptaków- orlik krzykliwy, rybołów i bocian czarny. Zaprezentowano 6 nowych gniazd, których lokalizacje zostaną przekazane nadleśnictwom do samodzielnego monitoringu w ramach obowiązujących zarządzeń w tym zakresie. Przedstawiono także strefy ochronne, które wymagają przeprojektowania. To zadanie również zostanie przekazane nadleśnictwom. Poruszono temat potrzeby tworzenia nowych stref ochronnych oraz korygowania już istniejących powołując się przy tym na projekt Planu Zadań Ochronnych OSOP Puszcza Borecka ( zwłaszcza na listę działań dotyczących ptaków szponiastych wymagających ustanawiania stref ochronnych), w którym zawarto działania dotyczące pilnej potrzeby inwentaryzacji nowych nieznanych dotąd gniazd, korygowania granic obecnych stref ochronnych oraz projektowania nowych. Zaprezentowano uczestnikom spotkania wskazówki dotyczące postępowania z nowymi gniazdami, które zinwentaryzowano w trakcie projektu. Było to m.in. wykonywanie monitoringu gniazda dla potwierdzenia gatunku z naciskiem na wyjaśnienie, jaką metodyką leśnicy wykonują monitoring zajętości gniazda przez ptaki w okresie lęgowym. Zalecono współpracę z Komitetem Ochrony Orłów, lecz na jasno sprecyzowanych zasadach spisanych w obustronnym pisemnym porozumieniu. Ze strony przedstawiciela Nadleśnictwa Borki padła sugestia, by takie porozumienie było wielostronne.
Zarekomendowano zaprzestanie prac gospodarczych w promieniu 100/200 metrów od nowego gniazda do czasu weryfikacji jego zajętości przez parę lęgową. Powołano się przy tym na przykład z innego nadleśnictwa, gdzie audytorzy firmy SGS, wykonujący audyt certyfikacji gospodarki leśnej, potwierdzili stosowanie uznanej przez leśników praktyki- zaniechanie prac gospodarczych w pobliżu gniazda, do czasu ostatecznego potwierdzenia gatunku ptaka i wykorzystywania gniazda przez parę lęgową. Przedstawiciele RDOŚ w Olsztynie również potwierdzili, iż jest to standardowy sposób postępowania ze strony organu ochrony przyrody, który po otrzymaniu informacji o lokalizacji nowego gniazda, wysyła pismo do nadleśnictwa z prośbą o wstrzymanie prac gospodarczych w jego pobliżu.
W dalszej części prezentacji przedstawiono strefy ochronne orlika krzykliwego, które wymagają przeprojektowania. Zapoznano uczestników spotkania z fotografiami dokumentującymi planowanie prac gospodarczych w odległości od 30 do 80m od gniazd zlokalizowanych w strefach ochrony całorocznej, które mogą potencjalnie zmienić biotop i przy nieprawidłowym wykonaniu wpłynąć na odstąpienie ptaków od lęgów.
Po krótkiej przerwie przystąpiono do prezentacji, jaką przygotował przedstawiciel organizacji partnerskiej w projekcie- pan Andrzej Sulej. Prezentacja dotyczyła klasycznych przykładów źle zaprojektowanych stref ochronnych oraz konsekwencji, jakie z tego powodu mogą wynikać. Przedstawione zostały problemy ochrony strefowej na obszarze Puszczy Boreckiej, do której zaliczono:
-nieznane położenie czynnych gniazd
-niezgłaszanie nowych stanowisk przez administrację leśną (brak z tej strony wniosków o ustanowienie stref), co dotyczy szczególnie Nadleśnictwa Borki
-opieszałość w wyznaczaniu stref przez RDOŚ.
W prezentacji przedstawiciela Komitetu Ochrony Orłów zwrócono uwagę na trudności ze znalezieniem gniazda, co najczęściej ma miejsce w przypadku orlika krzykliwego oraz bociana czarnego. Przedstawiono przykłady źle wyznaczonych granic stref. Przytoczono następujące przypadki, jakie zdarzają się na terenie Puszczy Boreckiej:
-wadliwie wyznaczone granice stref, np. strefa całoroczna znajduje się gdzie indziej niż gniazdo
-wadliwie wyznaczone granice stref, gdzie strefa całoroczna nie obejmuje czynnego gniazda
-wadliwie wyznaczone granice stref, gdzie ich granice przebiegają zbyt blisko gniazda
-wadliwie wyznaczone granice stref, gdzie zaprojektowana strefa jest zbyt mała.
Zaprezentowano przykłady wykonywania prac rębnych w strefie ochrony okresowej zbyt blisko drzewa z gniazdem, co powoduje niszczenie siedliska gatunku ptaka, dla którego utworzono strefę.
Przedstawiciel Komitetu Ochrony Orłów zwrócił uwagę na brak rzetelnej weryfikacji obecności ptaków w strefie, bądź samego zajęcia gniazda w przypadku starania się o zgodę na wycinkę drzew w strefie ochrony w okresie lęgowym.
Standardowym postępowaniem powinno być korzystanie z możliwości współpracy z Komitetem Ochrony Orłów. Należy też dążyć do szybkiej wymiany informacji nt. sytuacji w strefach i nowych stanowisk
Po prezentacji Komitetu Ochrony Orłów, zakończono omawianie działania 1 projektu podsumowaniem dotyczącym inwentaryzacji martwych drzew wykorzystywanych przez gatunki ptaków drapieżnych, jako drzewa odpoczynkowe i obserwacyjne.
W ramach drugiego działania, dotyczącego wymierających gatunków dzięcioła białogrzbietego oraz trójpalczastego przedstawiono potencjalne przyczyny problemu zanikania obydwu gatunków oraz przekazano wskazówki do poprawy sytuacji.
Na wstępie przytoczono wykorzystane przepisy oraz standardy, jakie posłużyły do oceny sytuacji. Wspomniano także o umyślnym przedłużaniu przez Nadleśnictwo Borki, postępowania dotyczącego wydania pozwolenia na niepokojenie gatunków rzadkich dzięciołów, które było niezbędne do prowadzenia inwentaryzacji z wabieniem. Zaprezentowano liczbę stanowisk dzięciołów białogrzbietego i trójpalczastego według różnych źródeł- danych pochodzących z RDOŚ w Olsztynie, uzupełnionych o inwentaryzacje wykonane przez lokalnych ekspertów ornitologów. Przedstawiono wyniki inwentaryzacji rzadkich dzięciołów w Puszczy Boreckiej, jakich dokonano w ramach projektu, po czym przystąpiono do wskazania potencjalnych przyczyn zaniku populacji dzięcioła białogrzbietego i trójpalczastego.
Przytoczono istniejącą ekspertyzę, która posłużyła do oceny przyczyn zaniku obydwu gatunków dzięciołów i która wskazuje, jakie należy poczynić kroki do zachowania ich siedlisk na terenie Puszczy Boreckiej. Zaprezentowano mapy obrazujące 227 wydzieleń leśnych Puszczy Boreckiej, cennych dla dzięcioła białogrzbietego i trójpalczastego, w których powinno się wprowadzić zmodyfikowane użytkowanie lasu, bądź odstąpienie od jego użytkowania. Zaprezentowano pozytywny przykład z Nadleśnictwa Borki, gdzie na 8 wydzieleń leśnych cennych dla rzadkich gatunków dzięciołów, dla których w ekspertyzie wskazano wyłączenie z gospodarowania, w 7 wydzieleniach faktycznie odstąpiono od użytkowania. Przytoczono również inny przykład z Nadleśnictwa Borki, gdzie na 34 wydzielenia leśne, cenne dla obydwu gatunków dzięciołów, dla których w ekspertyzie wskazano wykonanie małoinwazyjnej rębni V, w większości przypadków zastosowano rębnię IVd, która jest równie korzystna dla przetrwania cennych siedlisk w dobrym stanie. W Nadleśnictwie Czerwony Dwór, ekspertyza wskazuje na 5 wydzieleń ze wskazaniami ochrony biernej i rębni V. W 3 z tych wydzieleń odstąpiono od użytkowania lasu.
Analizę stosowania wskazań gospodarczych z ekspertyzy podsumowano stwierdzeniem, iż obecne rozwiązania gospodarcze, o ile będą kontynuowane, mogą przyczynić się do zachowania w dobrym stanie cennych siedlisk dla rzadkich gatunków dzięciołów.
W dalszej części przystąpiono do omówienia potencjalnej przyczyny problemu zanikania populacji rzadkich gatunków dzięciołów, jaką może być niestosowanie zasady przezorności wobec niezatwierdzonych planów zadań ochronnych OSOP Puszcza Borecka dla rzadkich gatunków dzięciołów. Do stosowania zasady przezorności zobligowane są wszystkie organy administracji publicznej. W tym konkretnym przypadku mamy do czynienia z uzasadnieniem do jej stosowania w chwili przystąpienia do realizacji prac gospodarczych w wydzieleniach z działaniami ochronnymi w sposób, który może bezpośrednio powodować utratę celowości działania ochronnego. Sporządzenie projektu Planu Zadań Ochronnych, w którym zawarto wskazania ochronne dla poszczególnych wydzieleń pociąga za sobą koszty związane z wykorzystaniem środków publicznych.
Przedstawiono pozytywny przykład z Nadleśnictwa Borki, gdzie na 14 cennych dla rzadkich gatunków dzięciołów wydzieleń leśnych ze wskazaniami ochrony biernej, 10 z nich to Obszary Nieobjęte Gospodarowaniem.
Bardzo istotną nieprawidłowością, jaką zdiagnozowano było niewprowadzenie w życie uzgodnień zawartych przy opiniowaniu II Prognozy Oddziaływania na Środowisko Planu Urządzania Lasu Nadleśnictwa Borki, o czym zostało powiedziane więcej przy omawianiu działania 3.
Jako potencjalną przyczynę problemu wymierania populacji dzięcioła białogrzbietego (18 par lęgowych- 2011r.) i dzięcioła trójpalczastego (2-5 par lęgowych- 2011r.) w Puszczy Boreckiej opisano brak wiedzy o lokalizacji stanowisk obydwu gatunków dzięciołów podczas planowania prac gospodarczych. Oceniono, że na dzień dzisiejszy leśnicy nie posiadają żadnej metodyki weryfikacji obecności dzięciołów w ich rewirze, a nawet w samym wydzieleniu z dziuplą lęgową, w którym planowane są prace gospodarcze. Wymóg opisania metodyki monitoringu jest stosowany wobec wszystkich podmiotów, które ubiegają się o wydanie pozwolenia na wykonywanie badań ornitologicznych. Wymogiem tym jednak nie są objęci leśnicy Puszczy Boreckiej, którzy mogą stosować dowolne, niespójne dla poszczególnych leśnictw sposoby weryfikacji obecności dzięciołów w rewirach oraz wydzieleniach, tuż przed wejściem do nich z pracami gospodarczymi. Stanowi to bezpośrednie zagrożenie dla stanowisk dzięciołów w Puszczy Boreckiej.
W trakcie dyskusji przytoczono opinię Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Olsztynie, odnoszącej się do Planu Urządzania Lasu Nadleśnictwa Czerwony Dwór, gdzie zawarto ocenę, iż PUL nie powinien wpłynąć znacząco negatywnie na środowisko i jego poszczególne elementy, ale oprócz dzięcioła białogrzbietego. Przedstawicielka Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska zaprotestowała przeciwko propozycji objęcia leśników wymogiem opracowania i stosowania metodyki weryfikacji obecności wymierających gatunków dzięciołów w wydzieleniach leśnych, tuż przed przystąpieniem do wykonania prac gospodarczych w tych wydzieleniach. Argumentem było twierdzenie, że leśnicy są cały czas w lesie i nie muszą stosować żadnych metodyk inwentaryzacji i monitoringu, gdyż posiadają wiedzę praktyczną, która przewyższa wiedzę ekspertów wobec których urząd, który mówczyni reprezentowała, wymaga udowodnienia posiadania doświadczenia i wykazania sposobu prowadzenia nasłuchów i wabienia oraz dokumentacji rozpoznanych stanowisk rzadkich dzięciołów.
W ramach tego działania zaproponowano, by weryfikację rzadkiego gatunku dzięcioła w wydzieleniu leśnym, tuż przed wejściem do tego wydzielenia z pracami gospodarczymi prowadzić po wydaniu pozwolenia przez RDOŚ w Olsztynie na niepokojenie lub płoszenie, gdyż taki wymóg formalny obowiązuje wobec wszystkich pozostałych podmiotów ubiegających się o wykonanie badań nad populacjami rzadkich gatunków dzięciołów. Jeśli taka opcja jest nie do przyjęcia- należy podjąć współpracę z ornitologiem posiadającym takie pozwolenia.
Zaproponowano także sformalizowanie wymiany informacji pomiędzy NGO a Lasami Państwowymi poprzez podpisanie porozumienia ws. uzgadniania prac gospodarczych w wydzieleniach z potwierdzonym stanowiskiem dzięcioła.
Kolejnym punktem przekazywanych wskazówek były szkolenia dla leśników, które mieliby przeprowadzić przedstawiciele OTOP bądź pracownicy samych nadleśnictw.
Zwrócono uwagę na wymóg ostrożnościowego przestrzegania niezatwierdzonych jeszcze Planów Zadań Ochronnych OSOP Puszcza Borecka, mówiących o potrzebie uzupełniania stanu wiedzy o przedmiocie ochrony oraz o pozostawianiu posuszu dla dzięcioła trójpalczastego.
Wobec Nadleśnictwa Czerwony Dwór, w którym funkcjonują zapisy dotyczące weryfikacji obecności dzięcioła białogrzbietego i trójpalczastego przed przystąpieniem do pac gospodarczych – zaproponowano sprecyzowanie, jaka metodyka jest stosowana przy prowadzeniu weryfikacji obecności ptaka.
Zaproponowano wykreślenie z zarządzenia nr 28A/14 Nadleśnictwa Czerwony Dwór, zapisu o możliwości wejścia z pracami gospodarczymi do wydzielenia po okresie lęgowym, jeśli w okresie lęgowym w wydzieleniu był obecny ptak.
Zalecono przestrzeganie Poradników ochrony siedlisk i gatunków, opracowanych i opublikowanych przez Ministerstwo Środowiska, a także niewykonywanie prac gospodarczych w wydzieleniu z dziuplą poza sezonem lęgowym do czasu weryfikacji obecności dzięcioła w przyszłym roku przez przeszkolonego leśniczego.
Działanie 3 projektu dotyczyło porostu reliktowego- granicznika płucnika.
W ramach tego działania zajęliśmy się problematyką uzgadniania projektów realizowanych przez Lasy Państwowe z organami ochrony przyrody, wymianą informacji pomiędzy Lasami Państwowymi a Regionalną Dyrekcja Ochrony Środowiska, przedstawieniem scenariusza, w którym udaje się pogodzić postulaty NGO i Lasów Państwowych w wariancie uznania przez Państwową Radę Ochrony Przyrody słuszności założeń „Strategii ochrony granicznika płucnika Lobaria pulmonaria na terenie Nadleśnictwa Borki”. Zaprezentowaliśmy wyniki kontroli wykonywania prac gospodarczych w potencjalnych strefach ochronnych granicznika płucnika.
Na początek zaprezentowano treść uwagi skierowanej przez stronę trzecią w trakcie audytu kontrolnego gospodarki leśnej w Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku. Uwaga dotyczyła bezprawnego wykonywania prac gospodarczych w bezpośrednim sąsiedztwie granicznika płucnika na terenie Nadleśnictwa Borki oraz powoływanie się przy tym na „Strategię ochrony granicznika płucnika Lobaria pulmonaria na terenie Nadleśnictwa Borki”. Strona trzecia podała argument, że dokument ten nie uzyskał akceptacji Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska ani Ministerstwa Środowiska.
Przedstawiliśmy ocenę eksperta zewnętrznego, który zaopiniował powstanie „Strategii”, jako normalny przejaw funkcjonowania ochrony przyrody w Polsce. Ekspert podał argument mówiący o potrzebie opiniowania przez organ ochrony przyrody wszelkich pomysłów i „strategii”. Opiniowanie projektów wdrażanych przez Lasy Państwowe, powinno być obligatoryjne w przypadku, gdy fundusze na te projektu pochodzą ze środków publicznych, a tak właśnie było w przypadku „Strategii”, na której realizację Nadleśnictwo Borki otrzymało dofinansowanie z WFOŚiGW.
W ramach tego działania przekazano wskazówki dla adresatów projektu dotyczące wymiany informacji pomiędzy Lasami Państwowymi a Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska.
Przypomniano nadleśnictwom o potrzebie konsultowania swoich projektów z organami ochrony przyrody, a nie z autorytetami naukowymi, jak to miało miejsce w przypadku opiniowania „Strategii” przez prof. zw dr hab. Wiesława Fałtynowicza. Recenzowanie projektów przez organy ochrony przyrody, pozwala zapobiec w przyszłości wystąpieniu rozbieżności stanowisk różnych ekspertów i rodzących się na tym tle konfliktów- co miało miejsce na tle próby realizacji „Strategii”. Zaproponowano Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska domaganie się otrzymywania przynajmniej ogólnych założeń dla projektów wdrażanych przez Lasy Państwowe, już na etapie ich przygotowywania.
Zaproponowano także Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska recenzowanie wniosków o dofinansowanie projektów realizowanych przez Lasy Państwowe ze środków publicznych.
Zaproponowano, żeby Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska po otrzymaniu informacji o stanowisku gatunku wymagającym ochrony strefowej, z urzędu wszczynała postępowanie o ustanowienie strefy.
Przedstawiono hipotetyczny scenariusz, w którym Państwowa Rada Ochrony Przyrody, popiera słuszność założeń „Strategii”. W takim wypadku możliwe staje się zastosowanie ochrony strefowej i czynnej w jednym. Stosowanie ochrony czynnej granicznika płucnika poprzez transplantację plech i doświetlanie miałoby być połączone z ochroną strefową, w której należałoby przeprowadzić inwentaryzację mszaków i porostów (wraz z ochroną ich biotopu), dla których granicznik płucnik jest gatunkiem parasolowym.
W dalszej części zaprezentowano wyniki kontroli prac gospodarczych w pobliżu stanowisk granicznika płucnika.
W trakcie prezentacji prac gospodarczych niezgodnych z Rozporządzeniem Ministra Środowiska w sprawie ochrony gatunkowej grzybów, powołano się na niesprawną wymianę informacji pomiędzy lokalnymi ekspertami, którzy informowali Nadleśnictwo Borki o odkryciu nowych stanowisk granicznika płucnika. Obecność tych informacji, prawdopodobnie nie przekładała się na formalne przeniesienie ich do Systemu Informacji Lasów Państwowych oraz Kart Informacji Przyrodniczej, co spowodowało uszkodzenie siedlisk granicznika płucnika, bądź też unicestwienie samego porostu poprzez wycinkę stanowiska.
Zaprezentowano także prace gospodarcze w Nadleśnictwie Czerwony Dwór, sprzeczne z oceną jaką wydał prognosta w Prognozie Oddziaływania na Środowisko Planu Urządzania Lasu Nadleśnictwa Czerwony Dwór- wykonywane trzebieże późne w bezpośrednim sąsiedztwie stanowiska granicznika płucnika.
Zaprezentowano nieznany dotąd, odkryty przypadek całkowitego zniszczenia stanowiska granicznika płucnika w Nadleśnictwie Borki- działanie, które jest niezgodne z prawem i wymaga interwencji Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska. Stanowisko, o którym była mowa, zostało odkryte 22.11.2008r. przez lokalnego eksperta, który informację o jego odkryciu oraz współrzędne geograficzne o jego położeniu- przekazał nadleśnictwu. Dane te powinny zostać wprowadzone do Kart Informacji Przyrodniczej, co jednak nie nastąpiło. Efektem było wykonanie rębni IIIb i zniszczenie stanowiska poprzez wycięcie drzewa z porostem oraz zniszczenie jego siedliska. Konkluzją wobec naruszenia prawa przez Nadleśnictwo Borki była sugestia o niesprawnej wymianie informacji, pomiędzy przedstawicielem organizacji społecznej a nadleśnictwem, która doprowadziła do zniszczenia stanowiska granicznika płucnika.
Przytoczono też przykłady rozpoczęcia zabiegów ochrony czynnej, której podjął się wykonawca „Strategii”, pan Andrzej Ryś- bez zgody Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska oraz opinii jakiegokolwiek organu ochrony przyrody.
Pod koniec prezentacji działania przekazano rekomendacje i wskazówki dla organów administracji publicznej- Nadleśnictwa Borki, Nadleśnictwa Czerwony Dwór, Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku oraz Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Olsztynie:
-Przypomniano o wniesionej przez zespół audytowy firmy SGS Polska, obserwacji dotyczącej wymiany informacji pomiędzy nadleśnictwami Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku a NGO.
-W związku ze zniszczeniem w Nadleśnictwie Borki kolejnego stanowiska granicznika płucnika zalecono Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku przeprowadzenie kontroli w powyższym nadleśnictwie.
-Zalecono organizacji realizującej projekt przygotowanie uwag do najbliższego audytu FSC w zakresie wymiany informacji pomiędzy NGO a nadleśnictwami Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych.
-Zarekomendowano dalszą korespondencję organizacji realizującej projekt z Generalną Dyrekcją Lasów Państwowych w ramach funkcjonowania tzw. Forum Ekologicznego, w zakresie jakości funkcjonowania wymiany informacji pomiędzy NGO a nadleśnictwami Puszczy Boreckiej.
W dalszej części spotkania poruszono temat nieprawidłowości dotyczącej zatwierdzenia Planu Urządzania Lasu Nadleśnictwa Borki na lata 2010- 2019.
Dla uzasadnienia powyższej nieprawidłowości przestawiono opinię zewnętrznego eksperta, biegłego w obowiązujących przepisach dotyczących ochrony przyrody i leśnictwa. Opierając się na tej opinii zdiagnozowano rangę powyższej nieprawidłowości. Zapowiedziano, iż sprawa zostanie przekazana odpowiednim służbom w celu wyjaśnienia wszystkich faktów i naprawy ewentualnie poczynionych błędów.
Działanie 4 projektu dotyczyło ekosystemów skrajnie rzadkich i ginących HCVF 3.1, siedlisk Natura 2000- 91D0-5- borealnej świerczyny bagiennej oraz Obszarów Nieobjętych Gospodarowaniem.
W ramach tego działania zaprezentowano wyniki kontroli zgodności prac gospodarczych z obowiązującymi przepisami oraz zdiagnozowany problem niezgodności gospodarki leśnej prowadzonej w Nadleśnictwie Czerwony Dwór z Krajowym Standardem Gospodarki Leśnej FSC w Polsce.
Zaprezentowano mapy, na których zobrazowano rozmieszczenie siedlisk 91D0-5, ekosystemów HCVF oraz obszarów ONG oraz analizę zakwalifikowania siedliska przyrodniczego Natura 2000- borealnej świerczyny bagiennej do różnych kategorii HCVF w obydwu nadleśnictwach Puszczy Boreckiej. Przedstawiono wstępne wyniki kontroli prac gospodarczych w wydzieleniach leśnych, których dotyczy działanie.
Przedstawiając argumentację dotyczącą niezgodności prowadzonej w Nadleśnictwie Czerwony Dwór gospodarki leśnej z obowiązującym standardem FSC, przytoczono opinię przedstawicieli FSC International Center, ekspertów firmy certyfikującej Lasy Państwowe NEPCON oraz opinię eksperta z uznanej organizacji pozarządowej. Zarekomendowano przeprowadzenie konsultacji społecznych nad rozwiązaniem odmiennym od wymaganego zatwierdzonym standardem krajowym, we wszystkich nadleśnictwach Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku, na których terenie zakwalifikowano siedlisko przyrodnicze 91D0-5 do niewłaściwej kategorii- HCVF 3.2
W trakcie spotkania, ze strony przedstawicieli Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku oraz Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Olsztynie, pojawiły się pytania o Raport końcowy z realizacji projektu, którego adresatem ma być między innymi Najwyższa Izba Kontroli, Ministerstwo Środowiska, Generalna Dyrekcja Lasów Państwowych oraz Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. Potwierdziliśmy takie plany wykorzystania raportu. Uczestnicy spotkania poprosili o udostępnienie projektu Raportu przed wysłaniem jego treści do powyższych instytucji oraz o 30 dniowy terminem na konsultacje jego treści, na co zgodziliśmy się uznając ten pomysł za rozsądne i partnerskie potraktowanie adresatów projektu. W czasie spotkania nawiązały się liczne dyskusje, które przebiegały w atmosferze wzajemnego poszanowanie poglądów. Wydarzenie uznajemy za wstęp do wdrożenia rozwiązań służących poprawie ochrony przyrody w Puszczy Boreckiej.
